سلول های بنیادی چیست به زبان ساده

سلول های بنیادی چیست به زبان ساده

سلول های بنیادی ،سلول های بنیادی Pdf،سلول های بنیادی بند ناف،سلول های بنیادی مو،سلول های بنیادی به انگلیسی،سلول های بنیادی مزانشیمی،سلول های بنیادی عصب چشم،سلول های بنیادی بیمارستان شریعتی،سلول های بنیادی در ایران،سلول های بنیادی مغز استخوان،سلول های بنیادی در مغز استخوان،تمایز سلول های بنیادی مغز استخوان،پیوند سلول های بنیادی مغز استخوان،سلول های بنیادی مغز و استخوان

در این مطلب از سایت جسارت می خواهیم در مورد سلول های بنیادی صحبت کنیم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد. سلول بنیادی مادر تمام سلول‌ها است و توانایی تبدیل به تمام سلول‌های بدن را دارد. این سلول‌ها توانایی خود نوسازی (Self Renewing) و تمایز (Differentiating) به انواع سلول‌ها از جمله سلول‌های خونی، قلبی، عصبی و غضروفی را دارند. هم چنین در بازسازی و ترمیم بافت‌های مختلف بدن بدنبال آسیب و جراحت موثر بوده و می‌توانند به درون بافت‌های آسیب دیده‌ای که بخش عمده سلول‌های آنها از بین رفته است، پیوند زده‌شوند و جایگزین سلول‌های آسیب دیده شده و به ترمیم و رفع نقص در آن بافت بپردازند. به دلیل توانایی منحصر به فرد سلول‌های بنیادی، این سلول‌ها امروزه از مباحث جذاب در زیست شناسی و علوم درمانی است. هم چنین تحقیقات در این زمینه دانش ما را درباره چگونگی رشد و تکوین یک اندام از یک سلول منفرد افزایش داده و مهم تر آنکه به فهم مکانیزم جایگزینی سلول‌های سالم با سلول‌های آسیب دیده کمک کرده است.

آشنایی با سلول های بنیادی

یاخته بنیادی یا بن‌یاخته، یاخته‌ای با توانایی تقسیم بالا است که هنوز تقسیم نشده‌اند. یاخته‌های حاصل از تقسیم بُن‌یاخته‌ها (از راه رشتمان) یاخته بنیادی بیشتری می‌سازند و می‌توانند به انواع مختلف یاخته‌های دیگر دگرگونی و تمایز یابند و ممکن است در مسیر تمایز، برخی مانند یاخته‌های عصبی، قابلیت تقسیم شدن را از دست بدهند. یاخته‌های بنیادی در جانداران چند یاخته‌ای یافت می‌شوند. در پستانداران دو نوع گسترده از یاخته‌های بنیادی وجود دارد: یاخته‌های بنیادی جنینی، که از تودهٔ یاخته‌ای داخلی بلاستوسیست جدا هستند، و یاخته‌های بنیادی بالغ، که در بافت‌های مختلف یافت می‌شوند. در موجودات بالغ، یاخته‌های بنیادی و نیایاخته‌ها به عنوان یک سیستم تعمیر برای بدن و بازسازی بافت‌های بالغ عمل می‌کنند. از بُن‌یاخته‌ها می‌توان در تولید یاخته‌ها و نهایتاً بافت‌های مختلف نیز استفاده کرد. امروزه استفاده از این یاخته‌ها جهت ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده در حال گسترش است. یاخته‌های بنیادی را بر اساس میزان توانایی آن‌ها در تولید بافت‌های مختلف، به «همه(تمام) توان» (totipotent)، «پر توان» (pluripotent)، «چند توان» (multipotent) و «تک توان» (unipotent) تقسیم می‌کنند. تکنولوژی یاخته‌های بنیادی علاوه بر استفاده از این یاخته‌ها جهت درمان بیماری‌ها و ترمیم و نوسازی بافت‌ها، اخیراً روی تولید این یاخته‌ها نیز متمرکز شده‌است. نوبل پزشکی سال ۲۰۱۲ به خاطر کشف روشی برای بازسازی یاخته‌های بنیادی از یاخته‌های تمایز یافته، مشترکاً به دکتر جان بی. گوردون (John B. Gurdon) و شینیا یاماناکا (Shinya Yamanaka) اعطا شد. منابع اصلی یاخته‌های بنیادی شامل: مغز استخوان، بند ناف، پالپ دندان، بعضی بافت‌های چربی و جفت هستند.

سلول های بنیادی چیست؟

سلول بنیادی مادر تمام سلول‌ها است و توانایی تبدیل به تمام سلول‌های بدن را دارد. این سلول‌ها توانایی خود نوسازی (Self Renewing) و تمایز (Differentiating) به انواع سلول‌ها از جمله سلول‌های خونی، قلبی، عصبی و غضروفی را دارند. هم چنین در بازسازی و ترمیم بافت‌های مختلف بدن بدنبال آسیب و جراحت موثر بوده و می‌توانند به درون بافت‌های آسیب دیده‌ای که بخش عمده سلول‌های آنها از بین رفته است، پیوند زده‌شوند و جایگزین سلول‌های آسیب دیده شده و به ترمیم و رفع نقص در آن بافت بپردازند. به دلیل توانایی منحصر به فرد سلول‌های بنیادی، این سلول‌ها امروزه از مباحث جذاب در زیست شناسی و علوم درمانی است. هم چنین تحقیقات در این زمینه دانش ما را درباره چگونگی رشد و تکوین یک اندام از یک سلول منفرد افزایش داده و مهم تر آنکه به فهم مکانیزم جایگزینی سلول‌های سالم با سلول‌های آسیب دیده کمک کرده است.

تاریخچه سلول های بنیادی

در اوایل دهه 1980 میلادی دانشمندان نحوه قرار گرفتن سلولهای بنیادی جنینی از موش و کشت آنها را در آزمایشگاه فرا گرفتند و در سال 1998 برای اولین بار در سلولهای بنیادی جنینی انسان را در آزمایشگاه تولید کردند. اما این سوال پیش می‌آید که پژوهشگران جنین انسان را از کجا بدست می‌آورند؟ جنین را می‌توان با تولید مثل ، تلفیق اسپرم و تخمک یا شبیه سازی تولید کرد.

توانایی تمایز سلول های بنیادی

سلول های بنیادی را می‌توان بر اساس توانایی تمایز و تبدیل آن‌ها به یاخته‌های دیگر به چهار دستهٔ یاختهٔ بنیادی تمام‌توان، پرتوان، چندتوان و تک‌توان تقسیم کرد:«همه(تمام‌)توان» یا totipotent: به سلول تخمک و سلول‌های جنین در مرحله ۴ سلولی و ۸ سلولی گفته می‌شود که می‌توانند تمام بافت‌های بدن و همچنین پرده‌های آمنیون (درون شامه) و کوریون (برون شامه) و جفت را ایجاد کنند. این یاخته‌ها را می‌توان از جنین‌های چهار یا پنج روزه حاصل از تخمک‌هایی که با روش‌های آزمایشگاهی لقاح داده می‌شوند به دست آورد و در محیط‌های کشت اختصاصی رشد داد. از این رو، یاخته‌های تمام توان به یاخته‌های بنیادی جنینی هم معروف هستند. «پرتوان» یا pluripotent: به سلول‌هایی گفته می‌شود که می‌توانند سلول‌های چندین بافت را تولید کنند. از جمله سلول‌های لایه اکتودرم، مزودرم و اندودرم که به ترتیب مربوط به لایه‌های خارجی، میانی و داخلی جنین هستند. یاخته‌های بنیادی اکتودرمی، پیش ساز سلول‌های پوست و سلول‌های دستگاه عصبی هستند. یاخته‌های مزودرمی پیش ساز بافت‌های عصبی، ماهیچه‌ای، چربی، همبند، خون، سلول‌های لوله‌های کلیوی و … هستند. یاخته‌های اندودرمی پیش ساز سلول‌های لوزالمعده، تیروئید و سلول‌های ریوی هستند. در افراد بزرگسال هم، نوعی از یاخته‌های بنیادی پر توان که منشأ مزودرمی دارند، در پالپ دندان و بعضی بافت‌های چربی یافت می‌شوند. نوعی از این یاخته‌ها (یاخته‌های بنیادی خون ساز جنینی) را می‌توان از خون باقی‌مانده در بند ناف، پس از تولد نوزاد به دست آورد. ویژگی مهم این یاخته‌ها نابالغ بودن لنفوسیت‌های آن است. از این رو می‌توان با پیوند زدن آن‌ها به مغز استخوان افراد بیمار علاوه بر تأمین سلول‌های خونی جدید برای آنها، انتظار موفقیت بالایی از عمل پیوند داشت. از آن جا که یاخته‌های بنیادی خون ساز جنینی «پرتوان» هستند و قابلیت تمایز به تمام بافت‌های بدن را دارند؛ به دست آوردن آن‌ها از بند ناف افق جدیدی برای درمان بسیاری از بیماری‌ها در آینده نه چندان دور ترسیم می‌کند. «چندتوان» یا multipotent: یک رده پایین‌تر از سلول‌های پر توان محسوب می‌شوند و می‌توانند سلول‌های مختلف یک بافت معین را تولید کنند. مانند سلول‌های بنیادی مغز استخوان که قادر به تولید انواع سلول‌های مختلف بافت خونی، شامل سلول‌های قرمز، سفید، لنفوسیت‌ها و پلاکت‌ها هستند. یاخته‌های بنیادی موجود در بافت‌های مختلف (عصبی، پوست و …) افراد بزرگسال، در این دسته قرار می‌گیرند. «تک‌توان» یا unipotent: به سلول‌هایی گفته می‌شود که فقط توانایی تولید یک سلول متمایز را دارند. مانند لنفوسیت‌های B که تنها قابلیت تولید پلاسموسیت‌ها را دارند.

کشت سلول های بنیادی جنینی

جنین ۳ تا ۵ روزه را بلاستوسیست می‌نامند. یک بلاستوسیست توده‌ای متشکل از ۱۰۰ یاخته یا بیشتر است. یاخته‌های بنیادی، یاخته‌های درونی بلاستوسیست هستند که در نهایت به هر یاخته، بافت و اندام درون بدن تبدیل می‌شوند. رشد یاخته‌های بنیادی در محیط آزمایشگاه را اصطلاحاً کشت یاخته‌ای می‌نامند. در واقع جدا کردن یاخته‌های بنیادی جنینی از طریق انتقال سطح داخلی بلاستوسیست به یک ظرف کشت آزمایشگاهی پلاستیکی که شامل یک بستر تغذیه‌ای به نام محیط کشت می‌باشد انجام می‌گیرد. تقسیم و ازدیاد یاخته‌ها بر روی سطح این ظرف انجام می‌گیرد. سطح داخلی این ظرف معمولاً به وسیله یاخته‌های پوست جنین موش پوشیده شده‌است. این یاخته‌ها قادر به تقسیم شدن نیستند. به این لایه پوشانندهٔ یاخته‌ای در اصطلاح لایه تغذیه‌ای (به انگلیسی: feeder layer) گفته می‌شود. دلیل استفاده از این یاخته‌ها فراهم آوردن یک سطح طبیعی به منظور چسپیدن یاخته‌های بنیادی به آن و عدم جداشدنشان است. در ضمن یاخته‌های این لایه مواد مغذی را به داخل محیط کشت رها می‌کنند. پس از چند روز یاخته‌های کشت داده شده شروع به رشد و تقسیم شدن در این محیط می‌کنند. هنگامی که این عمل انجام گرفت یاخته‌های کشت داده شده که زیاد شده‌اند را از این محیط برداشته و به محیطهای تازهٔ کشت منتقل می‌کنند. روند کشت مجدد یاخته‌ها بارها و بارها به مدت چند ماه تکرار می‌شود. بعد از ۶ ماه یا بیشتر ۳۰ یاختهٔ اولیه تبدیل به هزاران میلیون یاختهٔ بنیادی جنینی می‌شوند. یاخته‌هایی را که در این دوره ۶ ماه و در این محیط کشت مخصوص تقسیم شده و در عین حال تماییز نیابند را پرتوان (pluripoten) می‌نامند. اخیراً راه حل‌هایی جهت کاهش مدت زمان تولید یاخته‌های بنیادی ارائه شده‌است.

سلول‌های بنیادی بالغ

به سلول‌هایی که پس از تولد از بافت‌های مختلف فرد بالغ جدا می‌شوند، گفته می‌شود. سلول‌های بنیادی خون ساز مستقر در مغز استخوان، مغز، کبد و سایر بافت‌ها از این دسته هستند که قدرت تمایز به برخی از بافت‌ها را دارند.

موانع بر سر راه استفاده از سلول بنیادی

یکی از این موانع مشکل پس زدن است. اگر سلولهای بنیادی جنینی اهدا شده به یک بیمار تزریق شوند ممکن است سیستم ایمنی بدن بیمار این سلولها را مهاجمان خارجی تلقی کرده و به آنها حمله کند. اما استفاده از سلولهای بنیادی بالغ تا حدودی از این مشکل می‌کاهد. زیرا سیستم ایمنی بدن بیمار سلولهای بنیادی خود بیمار را پس نمی‌زند.

تولید سلول‌های بنیادی از سلول‌های تمایز یافته

پژوهش‌هایی که دربارهٔ ویژگی‌های اساسی سلول‌های بنیادی انجام شد؛ امکان ایجاد تئوری‌هایی دربارهٔ نحوه ساخت سلول‌های بنیادی از سلول‌های تمایز یافته را به وجود آورد. در یکی از پژوهش‌های اولیه در این باره، دکتر John B. Gurdon با یک آزمایش کلاسیک در سال ۱۹۶۲ نشان داد که تمایز یک پدیده برگشت‌پذیر است. در این آزمایش؛ دکتر گوردون هسته یک سلول بالغ روده را در یک سلول تخم قورباغه که هسته آن خارج شده بود، ادغام کرد و مشاهده کرد که مراحل تمایز با موفقیت انجام می‌شود. پژوهش‌های جدید بیولوژیک مولکولی نشان دادند که سلول‌های بنیادی «پرتوان» دو ویژگی اصلی دارند. اول این که ساختار کروماتین در هسته آن‌ها فشرده نیست (یوکروماتیک هستند). دوم این که یک تعادل خاص بین فاکتورهای رو نویسی و ساختار کروماتین آن‌ها برقرار است. به عبارتی ساختار کروماتین (که با ایجاد تغییرات اپی‌ژنتیکی روی پروتئین‌های کروماتین، قابل تغییر است) روی بیان ژن فاکتورهای رونویسی تأثیر دارد. در سال ۲۰۰۶، شینیا یاماناکا (Shinya Yamanaka) موفق شد با بیان مصنوعی ژن‌های تعداد محدودی فاکتورهای رو نویسی نظیر Oct3/4, Sox2, Nanog سلول‌های بالغ دست نخورده را به سلول‌های نابالغ بنیادی تبدیل کند. تلاش‌های این دو فرد جایزه نوبل فیزیولوژی/پزشکی سال ۲۰۱۲ را به خود اختصاص داد.

کاربرد سلولهای بنیادی در تولید اندام کامل

شاید دانشمندان بتوانند حتی یک اندام کامل را در آزمایشگاه پرورش داده و آن را جایگزین اندامی کنند که بر اثر بیماری آسیب دیده است. برای این کار باید نوعی چارچوب از جنس پلیمر زیست تجزیه پذیر را به شکل اندام مورد نظر بسازند و سپس آن را با سلولهای بنیادی جنینی یا بالغ بارور سازند. پس از آن عوامل رشد مخصوص آن اندام افزوده می‌شوند تا پرورش اندام را تحت کنترل و هدایت درآورند. پس از آنکه چارچوب با بافت خاص آن اندام پوشیده شد آن را به بیمار پیوند می‌زنند. با بوجود آمدن بافت از سلولهای بنیادی چارچوب تجزیه شده و در نهایت یک گوش ، کبد یا هر اندام دیگر باقی خواهد ماند. از جمله بیماریهایی که احتمالا روزی یا درمان سلولی معالجه خواهند شد می‌توان به پارکینسون ، دیابت ، بیماری قلبی ، صدمه به نخاع ، سوختگی ، آلزایمر و ضعف بینایی اشاره کرد.

ویژگی سلول های بنیادی

سلول بنیادی نامی کلی است و به گروهی از سلول های بدن گفته می شوند که دارای چند وپژگی مهم می باشند: 1) این سلول ها تخصص نیافته هستند. 2) مجددا در بدن از طریق تقسیم سلولی خود را تولید و تکثیرمی کنند. 3) عمری طولانی دارند. 4) در شرایط آزمایشگاهی، می توان آنها را به سلول هایی متخصص با اعمال و فعالیت مشخص تبدیل کرد . به عبارتی در محیط کشت و در مجاورت عوامل مغذی خاصی با دست کاری یک سلول بنیادی در حالت پایه, در سلول ژن هایی را فعال نموده و سلول بنیادی مجبور به ایجاد عواملی پروتئینی در داخل و سطح خود می شود و در نهایت به یک سلول مشخص تبدیل می شود . سلول های بنیادی تقریبا در همه بافت های بدن یافت می شوند و به نوعی مسئول ترمیم آنها هستند. این سلول ها دارای انواع متفاوتی می باشند. بدون توجه به انواع سلول های بنیادی این خواص در همه آنها دیده می شود.

افق‌های درمانی با سلول های بنیادی

در بیماریی‌هایی که در آن سلول‌ها دچار خزان یاخته‌ای غیرعادی شده یا به مرور زمان دچار نقص در کارکرد می‌شوند یا با حمله سیستم ایمنی از بین می‌روند؛ استفاده از سلول‌های بنیادی افق‌های درمانی تازه‌ای را محقق خواهد کرد. پارکینسون: در این بیماری نورون‌های سازنده دوپامین در قسمت توده سیاه مغز از بین می‌روند. با جایگزین کردن سلول‌ها می‌توان به بهبودی بیمار کمک کرد. به عبارتی اگر نورون‌های تولیدکننده نوروترانسمیتر دوپامین را بتوان در محیط کشت ایجاد کرد، احتمال درمان افراد مبتلا به پارکینسون فراهم می‌شود چون این بیماران اغلب این نورون‌ها را از دست داده‌اند. دیابت نوع یک: سلول‌های β در جزایر لانگرهانس پانکراس مورد حمله سیستم ایمنی قرار گرفته و از بین می‌روند. در نتیجه توانایی بدن در تولید انسولین از بین رفته و درصورت عدم تزریق خارجی، بیمار زنده نخواهد ماند. با بازسازی و جایگزینی این سلول‌ها مشکلات بیماران دیابتی حل خواهد شد. آلزایمر: در نتیجه تجمع پروتئین tau (مرتبط با ریزلوله‌های اسکلت سلولی) در داخل سلول‌های عصبی و تجمع پروتئین بتا-آمیلوئید در خارج سلول‌ها، توانایی آن‌ها در انتقال پیام عصبی کاهش یافته و بیمار با مشکلات حافظه و سایر مشکلات عصبی مرتبط رو به رو خواهد شد. در مراحل مختلف این بیماری تعداد زیادی از سلول‌های درگیر دچار خزان یاخته‌ای می‌شوند. با جایگزین شدن سلول‌های عصبی از بین رفته؛ بهبود قابل ملاحظه‌ای در وضعیت این بیماران انتظار می‌رود. سکته مغزی: در اثر ایجاد لخته خونی و در نتیجه از بین رفتن بخشی از بافت مغز به علت نرسیدن اکسیژن اتفاق می‌افتد. بیماران قلبی: توصیه می‌شود برای افرادی که در مراحل وخیم بیماری قلبی بوده و در انتظار دریافت قلب پیوندی به سر می‌برند، در کنار تجویز داروهای سرکوب‌کننده دستگاه ایمنی، از روش پیوند یاخته‌های بندناف به عنوان یک روش کمکی استفاده کرد. بیماران کبدی: در حال حاضر اگر بیماری دچار سرطان کبد باشد، جراح مجبور است برای جلوگیری از انتشار سرطان (متاستاز) به بخش‌های دیگر بدن، بخش سرطانی کبد را نابود کند. برای این منظور معمولاً طی دو عمل جراحی هم‌زمان، خون ناحیه سرطانی کبد را قطع می‌کنند تا بافت آن را بازسازی کنند. درمان قرنیه: هم اکنون پروژه استفاده از سلول‌های بنیادی جهت درمان قرنیه چشم در پژوهشگاه رویان در حال پیگیری می‌باشد. مشکلات/فلج نخاعی، سوختگی، آرتروز، روماتیسم و … درمان بیماری‌های دهان، فک:تحقیقات گسترده‌ای در زمینه درمان آسیب‌های وارده به بافت صورت و غدد بزاقی با استفاده از سلول‌های بنیادی در مرحله آزمایشگاهی در حال انجام است که نتیجه حاصل از آن می‌تواند جایگزین مواد مصنوعی شود.

شبیه سازی انسانبا سلول های بنیادی

ساله دیگر مورد اختلاف شبیه سازی انسان است. اگر دانشمندان بتوانند جنینی را در آزمایشگاه خلق کنند آیا نمی‌توانند آن جنین را درون رحم یک مادر دیگر پیوند زده و زمینه رشد یک نوزاد را فراهم کنند؟! ایده شبیه سازی انسان افکار هولناک و مخوف پرورش ابر انسانها با ضریب هوشی بسیار بالا و قابلیتهای فیزیکی مانند قهرمانان خیالی سوپر من و بت من و یا خلق کودکانی که صرفا برای استفاده از اندام پرورش می‌یابند را تداعی می‌کند. هنگامی که گروهی از محققان اسکاتلندی در سال 1997 اعلان کردند که توانسته‌اند با موفقیت گوسفندی را به نام دالی شبیه سازی کنند وحشت ناشی از شبیه سازی شدت گرفت. حتی با افزایش آگاهی و شناخت دانشمندان از سلولهای بنیادی و توانایی کنترل آنها بحثهای اخلاقی و سیاسی در این مورد داغ‌تر و وخیم‌تر می‌شود. بسیاری از دولتها محدودیتهای شدیدی را بر تحقیقات سلول بنیادی اعمال کرده‌اند و تامین بودجه این تحقیقات را با مشکلات زیادی مواجه نموده‌اند.

انواع سلول های بنیادی

به عبارتی سلول های بنیادی برحسب نوع بافتی که در آن دیده می شوند انواع مختلفی دارند. هربافت بدن دارای یک سلول بنیادی مخصوص خود می باشد نظیرسلول بنیادی خون ساز, سلول بنیادی مزانشیمی, سلول بنیادی عصبی, سلول های بنیادی عضلانی , سلول های بنیادی اپی تلیالی , سلول بنیادی بافت همبندی( چربی , غضروف , استخوان) و….. سلول بنیادی بالغ یک بافت می توانند سلول های همان بافت را ایجاد کند. برای مثال سلول بنیادی بافت خون را سلول بنیادی خون ساز می نامند که می تواند انواع سلول های موجود در خون نظیر گلبول های قرمز و گلبول های سفید(لنفوسیت های بزرگ و کوچک, پلاکت ها ,نوتروفیل ها, مونوسیت/ماکروفازها)‌ را ایجاد نماید.

سلول های بنیادی خون ساز

این سلول ها را می توان از سه منبع مختلف جمع آوری و جدا کرد: 1.از مفز استخوان 2. از خون محیطی طی آفرزیس 3 . از خون بند ناف 

پیوند سلول های بنیادی خون ساز

1- پیوند اتولوگ : در شرایط خاص بیماری مشخص, سلول های بنیادی از خود فرد بیمارجدا و در سرما در فریزرهای مخصوص نگه داری میشوند. بیمار تحت شیمی درمانی یا تابش اشعه قرار گرفته تا سلول های بدخیم ازبین بروند که گاه باعث از بین رفتن سلول های بنیادی خون ساز مغز استخوان وی نیز می شود. سپس سلول های ذخیره شده به بدن وی بازگردانده می شوند. شانس بیماری پیوند علیه میزبان و عفونت کمتر است اما احتمال عود بیماری نسبت به اهدا از سایرین ( افراد فامیل و یا اهداکننده غیر خویشاوند) بیشتر است. 2- پیوند آلوژن: دو فرد گیرنده و اهداکننده پیوند ممکن است با یکدیگر نسبت خویشاوندی داشته باشند( مثل پیوند سلول های بنیادی خون ساز بین خواهر,برادر و یا از سایر اعضا خانواده )‌ و یا غیرخویشاوند باشند( دریافت سلول از افراد بالغ یا از خون بند ناف سایرین). در پیوند آلوژن چنانچه گیرنده و اهداکننده پیوند ازنظر آنتی ژن های سازگاری بافتی (Human Leukocyte Antigen HLA , یا مجموعه سازگاری بافتی اصلیMajor Histocompatibility Complex or MHC ) با یکدیگر شبیه باشند, شانس موفقیت پیوند بیشتر است. بیمار برحسب نوع پیوند داروهای سرکوب کننده سیستم دفاعی (immunosuppressive ) و یا مغز استخوان دریافت می کند تا احتمال بروز واکنش های نامناسب را کاهش دهند زیرا این واکنش ها از جایگزینی سلول های پیوندی در بدن بیمار جلوگیری می نمایند. · تشخیص این که کدام نوع پیوند برای بیمار نیاز است با پزشک معالج و بر اساس معیار های استاندارد می باشد.

جمع آوری سلول های بنیادی خون ساز

جمع آوری سلول های بنیادی خون ساز از خون محیطی :‌ امروزه رایج ترین روش جمع آوری سلول های بنیادی خون ساز محسوب می شود. طی فرایندی به نام آفرزیس, خون از بازوی فرد وارد دستگاه خاصی شده که گلبول های سفید وی را جدا و سپس گلبول های قرمز و پلاسما را به بدن وی باز می گرداند. برای افزایش میزان سلول های بنیادی در خون چند روز قبل از آفرزیس دارویی به نام عامل محرک کلونی گرانولوسیتی (Granulocyte- Colony Stimulating Factor= G-CSF ) به صورت زیر جلدی به اهداکننده تزریق می شود. – جمع آوری سلول های بنیادی خون ساز از مغز استخوان: امروزه، استفاده از این روش محدود به موارد محدودی می باشد. در این روش، سلول‌های بنیادی به‌طور مستقیم، از مغز استخوان گرفته می شوند. این کار، تحت بیهوشی عمومی یا موضعی انجام شده و معمولا از مغز استخوان لگن استفاده می شود. این اقدام در حدود 2ساعت طول می کشد و اهداکننده به‌طور معمول، می‌تواند همان‌روز و یا حداکثر روز بعد بیمارستان را ترک کند و پس از 2 تا 3 روز فعالیت عادی خود را از سر بگیرد. ممکن است سلو‌ل های بنیادی موجود در مغز استخوان در آزمایشگاه جداسازی گردند. باید توجه داشت که در این روش، مغزاستخوان طبیعی در بدن فرد اهداکننده، به سرعت شروع به رشد دوباره کرده و جایگزین مغزاستخوان اهدا شده می گردد. · زمان بهبود پس از اهدا سلول های بنیادی خون ساز در افراد بالغ, بستگی به فرد اهداکننده و نوع اهدا دارد اما به طور معمول طی چند روز(1 روز تا حداکثریک هفته ) پس از اهدا , فرد قادر به انجام فعالیت های طبیعی خود و بازگشت به کار می باشد.

عکس امله خشک

انواع خشخاش وحشی

بی اشتهایی عصبی در ایران

ریزش مو در شیردهی تا کی ادامه دارد

سوختگی زبان و دهان

گیاه امله مقشر

خواص خشخاش وحشی

بی اشتهایی عصبی علائم

ریزش مو در دوران شیردهی نی نی سایت

سوختگی زبان با چای داغ

خواص روغن پوست مرغ برای مو

خواص روغن پوست مرغ برای مو

پوست مرغ ،پوست مرغ برای رویش مو،پوست مرغ برای رشد مو، پوست مرغ برای رشد ابرو،پوست مرغ سگ،خوردن پوست مرغ برای سگ،ایا پوست مرغ برای سگ ضرر دارد،پوست مرغ غذای سگ،بیماری پوست مرغی چیست

در این مطلب می خواهیم در مورد پوست مرغ صحبت کنیم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.مرغ یکی از پرمصرف ترین نوع گوشت است و به همین دلیل با توجه به تقاضای بالای گوشت مرغ تولید کننده گان مراحل رشد و توید مرغ را با استفاده از داروها و.. تسریع می بخشند که متاسفانه عواقب خطرناکی را به دنبال دارد. وزارت بهداشت اعلام کرد:مصرف مرغ منجمد و مرغ گرم هیچ تفاوتی ندارد و فقط افراد باید از خوردن پوست روی مرغ و جگر آن پرهیز کنند زیرا آنتی بیوتیک ها و چربی ها در این قسمت ها ذخیره می شوند که برای بدن بسیار خطرناک است.از عوارض استفاده از پوست روی مرغ در غذاها چه میدانید ؟پوست مرغ چه تاثیرات منفی بر بدن مصرف کنندگان میگذارد مزایا و معایب خوردن پوست مرغ به چه صورت است ؟نظر متخصصین تغذیه در این باره چیست ؟ چربی موجود در پوست مرغ عوارض جانبی زیادی برای بدنمان به همراه دارد، برخی باورهای نادرست در مورد پوست روی مرغ وجود دارد که در این بخش به آن ها اشاره خواهیم کرد. هرچند گرفتن پوست مرغ قبل از خوردن ممکن است مزایایی داشته باشد، اما همیشه ضروری نیست. خوردن پوست روی مرغ، کالری بیشتری به غذایتان می‌دهد، ولی مزایایی هم دارد.

آشنایی با پوست مرغ

این درست است که پوست روی مرغ دارای مقداری چربی است. به گفته‌ی دانشکده سلامت عمومی هاروارد، گرچه بسیاری اوقات چربی موجود در غذاهای حیوانی، چربی اشباع شده است که می‌تواند در صورت زیاده‌روی کلسترول و خطر بیماری‌های قلبی را افزایش دهد، اکثر چربی موجود در پوست مرغ چربی‌های غیر اشباع مفید برای قلب است. بر اساس گزارش دپارتمان کشاورزی پایگاه ملی تغذیه‌ی آمریکا، یک اونس پوست روی مرغ حاوی ۳ گرم چربی اشباع و ۸ گرم چربی غیر اشباع است. بعلاوه، دانشکده سلامت عمومی هاروارد اضافه کرد که پختن مرغ با پوست به حفظ رطوبت و طعم مرغ کمک می‌کند. پس اگر می‌خواهید برای مهمان‌هایتان مرغ درست کنید و از خشکی و بی‌مزگی آن جلوگیری کنید، پوست آن را برندارید.

معایب خوردن پوست مرغ

مهمترین ایراد نگه داشتن پوست روی مرغ این است که کالری و چربی اشباع بیشتری به غذایتان اضافه می‌کند. به گزارش وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) یک فنجان سینه‌ی مرغ پخته شده بدون پوست دارای ۲۳۱ کالری است، در حالی که یک فنجان سینه‌ی مرغ پخته شده با پوست حاوی ۲۷۶ کالری است. با وجود اینکه بیشتر چربی پوست مرغ از نوع غیر اشباع است، اما در هر اونس آن ۳ گرم چربی اشباع وجود دارد، که همان میزان موجود در یک فنجان سینه مرغ پخته شده است. انجمن سلامت آمریکا توصیه می‌کند که میزان چربی اشباع در رژیم غذایی‌تان را تا ۵ یا ۶ درصد کل کالری دریافتی روزانه کاهش دهید که با حدود ۱۳ گرم چربی اشباع روزانه در رژیم ۲۰۰۰ کالری برابر است.

نکاتی در مورد پوست مرغ

مزایا و معایبی در برداشتن پوست مرغها قبل از خوردن آن وجود دارد. حرف آخر این است که نگه داشتن پوست مرغ کالری دریافتی یا خطر بیماری‌های قلبی را در صورتی که به اندازه متعادل در برنامه‌ی غذایی مصرف شود، به طرز چشمگیر افزایش نمی‌دهد. ادعای نادرستی در مورد پوست روی مرغ وجود دارد که تصور می‌شود سرشار از چربی است، اما از آنجا که در پوست مرغ، چربی غیر اشباع سالم بیش از چربی اشباع وجود دارد، به آن بدی که فکر می‌کنید نیست. پس اگر از خوردن آن لذت می‌برید، نگران نباشید.

مضرات پوست مرغ چیست

از نظر تغذیه ای، پوست دارای چربی بالایی است و اسید چرب اشباع و کلسترول بالایی دارد، به همین جهت میزان کالری بیشتری را نیز ایجاد می کند. از سویی تصور عامه بر این است که ترکیباتی در پوست مرغ انباشته است که منجر به بیماری ها می شود و اختلالات هورمونی در زنان و دختران را پدید می آورد و مساله دیگر، اختلالات سرطانی است که در درازمدت ایجاد می شود؛ ولی نگرانی متخصصان تغذیه بیشتر بر آنتی بیوتیک هایی است که به صورت مکمل به جوجه های در حال رشد تزریق یا خورانده می شود و در پوست آنها ذخیره می شود؛ چراکه این داروها به صورت منظم جهت سالم نگه داشتن آنها، به جوجه ها داده می شود. اکثر مردم فکر می کنند که پوست مرغ حاوی هورمون بالایی است و به همین دلیل نباید مصرف شود . در واقع مردم از وجود هورمون بیشتر از داروهای آنتی بیوتیکی می ترسند و عامل اصلی رویش موهای زائد در بدن خانم ها را پوست مرغ می دانند، اما این موضوع زمانی صحت دارد که به مرغ هورمون تزریق شود. ترکیبات هورمونی به دلیل آن که شبیه هورمون های جنسی هستند در مرد و زن به یک میزان موجب بروز مشکل می شود. در خانم ها باعث پرمویی، رویش موهای زائد، جوش و کیست تخمدان و در آقایان باعث آکنه های شدید پوستی و نارسایی درهورمون های جنسی می شود و برای کودکان هم افزایش وزن را موجب می شوند. اما موضوع مهم تر آن که از نظر علمی ثابت شده است داروهای آنتی بیوتیکی، فلزات سنگین، سموم و آفت کش هایی که به همراه دانه های جو و ذرت وارد جیره غذایی مرغ می شود در بافت های نرم و پرچرب همچون پوست و جگر رسوب و مصرف آن باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن شده و حتی ریسک ابتلا به تومورهای سرطانی را افزایش می دهد.

توصیه برای مصرف پوست مرغ

تعجب کردید! حق را به شما می دهم؛ تاکنون ندیده بودید کسی توصیه به مصرف پوست روی مرغ را به شما داده باشد. در دهه های گذشته مجامع تخصصی قلب و عروق کشورهای پیشرفته تا قبل از اینکه انواع مختلف چربی ها از یکدیگر تفکیک شود و بحث تفاوت کلسترول سرمی و تغذیه ای برای متخصصین آشکار شود، بنا بر یک قاعده کلی هر ماده غذایی که چربی بالایی داشت را برای افراد حساس و یا تقریبا کلیه افراد جامعه منع می کردند. به مرور زمان که انواع مختلف چربی ها از یکدیگر تفکیک شدند و دانشمندان آنها را به اسیدهای چرب اشباع و غیر اشباع و کلسترول خوب و بد تقسیم نمودند، بررسی ها بر روی اینکه کدام یک از این چربی ها باعث مشکلات چاقی و به تبع آن قلبی و عروقی می گردند، متمرکز شد و در این میان عامل اصلی رسوب در رگ های خونی به نام عامیانه «کلسترول بد» یا LDL شناخته شد که باعث بیماری های مختلفی در سنین و افراد و جنسیت های مختلف می گردد. همچنین تحقیقات آتی آنها نشان داد که کلسترول سرمی توسط کبد سنتز می شود و کلسترول موجود در غذا چندان تاثیر زیادی بر روی آن ندارد (تحقیقات در این زمینه همچنان ادامه دارد). حال شما را بازمی گردانیم به بحث پوست مرغ که توسط همکار پزشکمان مطرح گردیده است. بر اساس آنالیزهای رسمی که در خصوص ترکیب شیمایی پوست روی مرغ صورت گرفته در هر 30 گرم (یک اونس) پوست مرغ تنها 9.2 گرم چربی وجود دارد که از این میان تنها 2.6 گرم آن از نوع چربی های اشباع می باشد و تمام ترکیبات آن در این اندازه وزنی میزان رتبه کالری زایی آن 99 می باشد و در دسته بندی B- قرار می گیرد؛ جالب است بدانید که میزان توصیه شده متوسط مصرف چربی در طی روز 60 گرم می باشد که برای رسیدن به این عدد از طریق پوست روی مرغ خالص باید در طی روز 190 گرم پوست مرغ مصرف کنید! اگر بخواهیم منفی تر به این داستان نگاه کنیم، حتی میزان مورد نیاز چربی اشباع شده در روز 20 گرم می باشد که شما برای دریافت آن از طریق پوست روی مرغ بین 280 تا 300 گرم پوست مرغ خالص باید مصرف نمایید. پس می بینید که عملاً رسیدن به چنین اعدادی برای شروع مضر بودن پوست مرغ برای سلامتی برای یک فرد عادی غیر ممکن است. از سوی دیگر پوست روی مرغ فقط چربی مضر ندارد بلکه چربی های مفید که در بر گیرنده ویتامین ها، مینرال ها و پروتئین هایی همچون الاستین نیز هستند، در آن یافت می شود که پوست مرغ منبع مناسبی برای تامین آنها می باشد. در مجموع، گوشت مرغ و جوجه بدون پوست و با پوست تفاوت 50 تایی در کالری دریافتی ایجاد می کنند که چندان قابل توجه نیست.

مزایای پوست مرغ

طبق اطلاعات بدست آمده، گرچه چربی موجود در غذاهای حیوانی، چربی اشباع شده است و در صورت زیاده روی موجب افزایش کلسترول و خطر بیماری های قلبی می شود، اما اکثر چربی موجود در پوست روی مرغ چربی های غیر اشباع است که برای قلب مفید بوده و ضرر زیادی ندارد. طبق اطلاعات بدست آمده یک اونس از پوست آن دارای ۳ گرم چربی اشباع و ۸ گرم چربی غیر اشباع است. یکی دیگر از مزایای پوست مرغ آنست که پختن مرغ با پوست موجب حفظ رطوبت و طعم مرغ می شود. پس اگر می‌خواهید برای مهمان‌ مرغ درست کنید و دوست ندارید مرغ تان خشک و بیمزه شود پوست آن را نکنید.

آلودگی پوست مرغ

سید ضیاءالدین مظهری خوردن گردن و بال مرغ را برای زنان ممنوع اعلام کرد. وی گفت: پوست روی مــــــرغ آلودگی‌های محیطی خیلی زیادی را می‌تواند منتقل کند. چربی‌های اشباع شده‌ای که دارد، می‌تواند میزان کلسترول را بالا ببرد و به کبد آسیب برساند، اگر زندگی سالم می‌خواهید یا می‌خواهید خود را در برابر بسیاری از بیمار‌ی‌ها بیمه کنید بهتر است از خوردن چربی‌ حیوانی در حد امکان پرهیز کنید.

نتیجه گیری در مورد مصرف پوست مرغ

پس به طور کلی این را بدانید، درست است که پوست روی مرغ چرب است، اما در آن چربی غیر اشباع سالم بیش از چربی اشباع آنست و ضرر زیادی برای سلامتی و قلب ندارد. پس اگر با طعم آن مشکلی ندارید میتوانید آن را نکنید. اگر جزو کسانی هستید که طعم آن را دوست ندارید اما دوست دارید مرغ تان خشک نشود میتوانید هنگام پخت آن را نکنید، ولی هنگام ریختن در ظرف پوست آن را جدا کنید. اگر هم که کلا از پوستهای مرغ حالتان به هم می خورد انتخاب با شماست. میتوانید از اول پوستش را جدا کنید.

بیشتر بخوانید : گوشت مرغ ♥ جگر مرغ ♥ تخم مرغ ♥ التهاب پوست ♥ پوست انداختن لب

خواص دمنوش بابونه شیرازی

خواص پوست تخمه مرغ برای مو

المپیاد سلول های بنیادی چیست

خواص شکلات تلخ 96 درصد

گوشت بوقلمون و بارداری

خواص درمانی بابونه شیرازی

خواص روغن پوست مرغ برای مو

سلول های بنیادی چیست به زبان ساده

خواص شکلات تلخ 99 درصد

فواید گوشت بوقلمون در بارداری

خواص درمانی بابونه شیرازی

خواص درمانی بابونه شیرازی

بابونه ,بابونه شیرازی,بابونه خشک,بابونه خواص,بابونه به انگلیسی,بابونه و فشار خون,بابونه در بارداری,بابونه گاوی,بابونه برای مو,بابونه برای پوست,خواص بابونه و چای

توضیحاتی در مورد بابونه

خواص بابونه در بسیاری فرهنگهای سراسر دنیا شناخته شده است و از این گیاه مفید استفاده های خوبی می‌شود. گل های خشک شده بابونه که به عنوان یکی از قدیمی‌ترین و همه‌کاره‌ترین داروهای گیاهی شناخته شده‌ برای انسان به شمار می‌رود، به دلیل دارا بودن سطح بالایی از آنتی‌اکسیدان‌های ضد بیماری نظیر ترپنوئید و فلاونوئید، دارای تاثیرات فراوان و گسترده‌ای بر سلامت انسان است. بابونه نامی عمومی است که برای انواع مختلفی از گیاهان هم‌خانواده با مینای چمنی (از تیرهٔ کاسنیان) به کار می‌رود. دو گونه از این گیاهان، شامل بابونه آلمانی، به صورت دم‌شده به کار می‌روند و برایشان خواص دارویی قائل شده‌اند. در این مطلب از سایت جسارت در مورد بابونه صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

انواع بابونه

دو گونهٔ اصلی بابونه که به صورت دم‌کرده استفاده می‌شوند و برایشان خواص دارویی در نظر گرفته می‌شود عبارتند از بابونه آلمانی و بابونه رومی. گونه‌های دیگری از گیاهان هم نام بابونه بر خود دارند (نظیر بابونه بهاری و بابونه زرد) اما معمولاً به صورت دم‌کرده به کار نمی‌روند و خواص دارویی برایشان ذکر نشده‌است.

خواص گیاه بابونه

این گیاه در موارد زیر می تواند مفید واقع شود: مبارزه با اضطراب و افسردگی جلوگیری از آلرژی ضد التهاب درمان اسپاسم عضلانی درمان اختلالات قاعدگی درمان بی خوابی درمان اختلالات پوستی بهبود زخم ها بهبود عملکرد سیستم گوارش کاهش دردهای روماتیسمی

بابونه آلمانی چیست

بابونه آلمانی (نام علمی: Matricaria chamomilla)، گیاهی است یک‌ساله، معطر و به ارتفاع ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر که به صورت خودرو در مزارع و کنار جاده‌ها می‌روید. ساقه آن دارای انشعاباتی است و برگ‌های آن بریدگی‌های باریک و دراز با ظاهر برگچه‌مانند دارد. بخش مورد استفادهٔ این گیاه، کاپیتول‌های (مرکز گل گیاه) آن است که در فاصله ماه‌های اردیبهشت تا مهر ماه، آن را از ساقه جدا می‌کنند.

تاریخچه بابونه

نام لاتین بابونه camomille از کلمات یونانی khamai و malon به معنی گل‌های کوچک با بوی سیب گرفته شده‌است. درمیان انواع گوناگون بابونه نوع بابونه رومی شهرت بیشتری دارد. نام علمی این گیاه Chamaemelum nobile است. بابونه گیاهی است دائمی و کوچک، به ارتفاع تقریباً ۳۰ سانتیمتر، دارای بویی معطر که در چمن زارها و زمین‌های شنی می‌روید. ساقه آن به رنگ سبز مایل به سفید، برگ‌های آن کوچک متناوب و دارای بریدگی‌های باریک، نامنظم و پوشیده از کرک است. گل‌های آن مجتمع در یک طبق که به‌طور منفرد در انتهای ساقه گل دهنده در تابستان ظاهر می‌شود. در هر طبق، گل‌های سفید در اطراف و گل‌های زرد در قسمت وسط قرار دارند.

کاپیتول‌های بابونه

کاپیتول‌های این گیاه دارای اسانس هستند. این اسانس در حالت تازه دارای رنگ آبی تیره‌است که مربوط به وجود ماده‌ای به نام آزولن می‌باشد و تدریجاً با تأثیر هوا و نور رنگ آن سبز و قهوه‌ای می‌شود. این اسانس دارای سزکوئی ترپنهای b و g و همچنین ماتریکارین (Matricarine) می‌باشد.

موارد مصرف بابونه

استفاده از بابونه در زیبایی به اندازه قدمت به‌کارگیری آن در عطاریها سابقه دارد. خواص آن به خصوص برای پوستهای شکننده و حساس در مقابل تغییرات جوی مفید است. امروزه در صنعت لوازم آرایش آن را به تنهایی یا همراه با گیاهان دیگری از قبیل اکلیل کوهی، خلنگ و بنفشه به کار می‌گیرند. دم کرده ساده بابونه در استعمال خارجی روی پوست صورت برای حفاظت از پوست بهترین تأثیرها را دارد. شامپوی همراه با بابونه اندکی رنگ مو را روشن می‌گرداند. بابونه در کنار زیزفون و نعناع در برخی از کشورها بیشترین مصرف را در صنعت داروسازی دارد.

محل رویش بابونه

بابونه از گیاهان بومی منطقه مدیترانه بوده ولی منشأ آن را در آسیای صغیر گزارش کرده‌اند. این گیاه امروزه پراکندگی وسیعی در اروپا، آسیای غربی، آفریقای شمالی آمریکای شمالی و جنوبی و استرالیا پیدا کرده‌است. در ایران نیز گونه‌های مختلف جنس ماتریکاریکا در نقاط مختلف کشور رشد می‌کنند. (گیاهان دارویی معطر- منبع گیاهان دارویی، پژوهشکده جهاد دانشگاهی).. این گیاه در آذربایجان، لرستان، فارس قیروکارزین غربی اندیمشک) و خوزستان (دزفول،ایذه، هفت گل، شوشتر، رامهرمز و بهبهان) اطراف تهران و دماوند و همچنین در جنگل فندقلو ویلکیج نمینو همچنین در مناطق وسیعی از چمنزارهای استان چهارمحال و بختیاری در [میزدج و کوهرنگ و سایر نقاط] می‌روید. بعضی از گونه‌های دیگر بابونه در نواحی مختلف اروپا می‌روید.

خواص روغن بابونه

آنتی‌اکسیدان‌های حیاتی موجود در بابونه در روغن‌های قدرتمند این گیاه یافت می‌شوند، و به عنوان دلیل عمده‌ای برای خواص درمانی طبیعی این گیاه دارویی به شمار می‌روند. بابونه به عنوان داروی جایگزین موثری که تقریبا عاری از تاثیرات جانبی منفیِ شناخته شده‌ای است، نزدیک به ۵،۰۰۰ سال به صورت دمنوش معمولی، عصاره‌ی گیاهی، و به شکل مواد آرایشی جهت ایجاد آرامش، سرزندگی، جوان‌سازی، و طول عمر به کار رفته است.گیاه بابونه جزء گیاهان بومی غرب اروپا و شمال آفریقا است، ولی این روزها در سراسر جهان، در نواحی معتدل مختلفی رشد می‌کند. امروزه، صادرکننده‌های عمده‌ی بابونه عبارت هستند از بلژیک، فرانسه، بریتانیا، ایتالیا، لهستان، و آلمان. بابونه‌ی آلمانی که به صورت گسترده‌ای برای کاربردهای پزشک در دسترس است، از لحاظ زیست‌شناختی با انواع بابونه‌ی رومی و انگلیسی تفاوت دارد. فواید موجود در همه‌ی انواع بابونهْ مشابه‌ی یکدیگر است، ولی طعم انواع مختلف بابونه اندکی با هم تفاوت دارد. طبق سوابق تاریخی، خواص بابونه دست‌کم از ۲،۰۰۰ سال پیش شناسایی شده‌اند، و برای مقاصد دارویی و آرایشی کاربرد دارند. آلمانی‌ها دست‌کم از سده‌ی اول میلادی از بابونه جهت درمان مشکلات گوارشی استفاده می‌کردند؛ طبق شواهد تاریخی، مصریان باستان این گیاه را پرستش می‌کردند و به خاطر خواص درمانگری این گیاه، جشنواره‌هایی را برگزار می‌کردند. گفته می‌شود زنان نجیب‌زاده‌ی مصری گل‌های بابونه را خرد می‌کردند و به پوست‌شان می‌مالیدند تا جوانی و درخشندگی پوست‌شان را حفظ کنند و به طور طبیعی نشانه‌های پیری را به تعویق بیندازند.

همه چیز درباره بابونه

بابونه نخستین بار حدود قرن شانزدهم در سطوح وسیع پرورش داده شد. برخی منابع تاریخی نشان می‌دهند رومی‌ها نخستین قومی بودند که بابونه را در سطح وسیع کشت دادند، ولی سایر منابع تاریخی این مسئله را به گیاه‌شناسان بریتانیایی نسبت می‌دهند. رومی‌ها از بابونه جهت طعم دادن به نوشیدنی‌ها و افزودن به بخورها، و هم‌چنین به عنوان یک گیاه دارویی جهت مبارزه با بیماری و افزایش طول عمر استفاده می‌کردند. ویژگی‌های درمانگری بابونه در سراسر اروپا گسترش یافت، و در نهایت گیاه بابونه از طریق بریتانیا به آمریکای شمالی نیز راه پیدا کرد. پزشکان در سراسر اروپا و شهرهای اولیه‌ی آمریکا بابونه را در سبد دارویی‌شان قرار می‌دادند، زیرا این گیاه دارویی می‌تواند درد، التهاب، آلرژی (حساسیت)، و مشکلات گوارشی را به طور کامل و طبیعی، و بدون عوارض جانبی معالجه کند. هم‌چنین، برخی آدم‌ها از بابونه به عنوان خوشبو کننده‌، شامپو، و عطر طبیعی استفاده می‌کردند.

بابونه و افسردگی

طبق نتایج پژوهشی در مجله‌ی درمان‌های جایگزین در بهداشت و پزشکی و فارماکوگنوزی، بابونه، چه به صورت دمنوش یا تنتور، و چه به شکل روغن گیاهی، یکی از بهترین داروهای گیاهی برای مبارزه علیه استرس و افزایش میزان آرامش بدن به شمار می‌رود. غالبا توصیه می‌شود برای درمان طبیعی اضطراب و افسردگی‌های عمومی، بخار روغن طبیعی بابونه را استنشاق کنید؛ به همین خاطر هم روغن بابونه به عنوان ماده‌ی محبوبی برای ساخت شمع‌ها، محصولات رایحه درمانی، و حمام درمانی به شمار می‌رود.

عصاره بابونه

از عصاره‌ی بابونه نیز غالبا به عنوان یک داروی آرام‌بخش ملایم جهت آرام کردن اعصاب و کاهش اضطراب استفاده می‌شود، زیرا بخارات آن مستقیما به بخش بویایی مغز می‌روند، تنش را آرام می‌کنند و واکنش بدن را به استرس کاهش می‌دهند. به همین دلیل، متخصصان از بابونه جهت تسکین موثر علائم اضطراب و استرس مزمن نظیر هیستری، کابوس، بی‌خوابی، و مشکلات گوناگون گوارشی استفاده می‌کنند. رایحه‌ی بابونه مستقیما به مغز می‌رسد، و به عنوان یک محرک هیجانی عمل می‌کند. دستگاه عصبی احساسی یا لیمبیک این محرک حسی را ارزیابی می‌کند، و آن را به صورت لذت، درد، خطر، یا امنیت ثبت می‌کند؛ سپس باعث هدایت واکنش هیجانی‌مان می‌شود؛ مثلا احساس ترس، خشم، و مجذوبیت. بدن‌مان در واکنش به برخی رایحه‌های خاص باعث ایجاد هیجان‌های اساسی و تعادل هورمونی‌ می‌شود. رایحه‌ها مسیر مستقیمی به سمت حافظه و هیجان‌های‌مان طی می‌کنند. عطرها، مانند عطر بابونه، باعث تسکین درد می‌شوند و به طور کلی، بر شخصیت و رفتارمان تاثیر می‌گذارند. پژوهش‌ها ثابت کرده‌اند استفاده از روغن‌های معطر یکی از سریع‌ترین راه‌ها برای رسیدن به نتایج روانی دلخواه‌مان است.

درمان اختلالات گوارشی با بابونه

بابونه که به عنوان ملین گوارشی قدرتمندی شناخته می‌شود، می‌تواند برای درمان اختلالات گوارشی گوناگونی از جمله نفخ، علائم رفلاکس اسید، سو هاضمه، اسهال، بی اشتهایی، بیماری سفر، حالت تهوع، و استفراغ به کار رود. عصاره‌ی بابونه می‌تواند به کوتاه شدن دوره‌ی ابتلا به اسهال و کولیک در کودکان، و هم‌چنین تسکین علائم مربوط به این وضعیت نظیر درد و اضطراب کمک کند. به علاوه، روغن بابونه حاوی ترکیبات آنودین است که باعث کاهش اسپاسم، گرفتگی، یبوست، و سایر دردهای معده می‌شود. بسیاری از خواص بابونه ناشی از تاثیرات آرامش‌بخش طبیعی آن هستند. از آن‌جا که مغز و دستگاه گوارش از طریق عصب واگ مستقیما با یکدیگر در ارتباط هستند،‌ هر قدر ذهن آرام‌تر باشد، بیماری‌های گوارشی نظیر سندرم نشتی روده راحت‌تر درمان می‌شوند؛ از این رو، می‌توان نتیجه گرفت علائم وضعیت‌های مزمنی نظیر سندرم نشتی روده، سندرم روده‌ی تحریک پذیر، و سایر مشکلات مربوط به معده از این طریق کاهش می‌یابند. خواص بابونه نظیر اثر آرام‌بخشی‌اش باعث شده‌اند این گیاه دارویی به گزینه‌ای عالی برای زنان باردار تبدیل شود که برای آرامش مجاری گوارشی و درمان طبیعی حالت تهوع‌شان از آن استفاده کنند.

بابونه و مبارزه با سرطان

به تازگی، مطالعات متعددی درباره‌ی فعالیت‌های ضد سرطانی بابونه به عمل آمده‌اند. شواهد نشان می‌دهند بابونه در توقف رشد تومورهای سرطانی تاثیر مثبتی دارد و به عنوان درمان طبیعی سرطان عمل می‌کند. گفته می‌شود خاصیت مهار سلول‌های سرطانی در بابونه به خاطر وجود آنتی‌اکسیدانی به نام آپیجنین است؛ این آنتی‌اکسیدان‌ها اجزای زیست‌فعالی (بیواکتیو) هستند که ظاهرا به مبارزه علیه سرطان‌های پوست، پروستات، پستان، و تخمدان کمک می‌کنند. طبق نتایج مطالعه‌ای که به تازگی در مجله‌ی فدراسیون انجمن‌های آمریکایی برای زیست شناسی تجربی منتشر شد، به نظر می‌رسد عصاره‌های بابونه تاثیر اندکی بر مهار رشد سلول‌های طبیعی و سالم بدن دارند، ولی در عین حال، به طور قابل توجهی می‌توانند سلول‌های سرطانی را در انسان کاهش دهند؛ به ویژه سلول‌های سرکش آندروژن که غالبا باعث ایجاد سرطان پروستات می‌شوند.

سلامت پوست با بابونه

آیا از آکنه، خشکی، ناراحتی، چین و چروک، و قرمزی پوست رنج می‌برید؟ روغن بابونه را با لوسیون‌تان ترکیب کنید. بابونه به دلیل دارا بودن خواص ضد باکتری و ضد التهابی باعث بهبود سلامتی و نرمی پوست و تسکین ناراحتی‌های پوستی می‌شود. فلاونوئیدها و روغن‌های طبیعی موجود در بابونه به زیر سطح پوست، لایه‌های عمیق‌تر پوست، نفوذ می‌کنند و به حفظ جوانی، زیبایی، و سپر دفاعی آن کمک می‌کنند. بابونه به عنوان یک داروی باستانی، قرن‌ها است به عنوان راه درمانی برای التیام زخم‌ها، جراحات، اگزما، نقرس، ناراحتی‌های پوستی، کبودی‌ها، سوختگی‌ها و آفت دهان استفاده می‌شود.امروزه می‌دانیم، فواید و کاربردهای بابونه به کاربردهای گذشته‌ی آن محدود نمی‌شوند – بابونه برای خلاصی از شر نشانه‌های افزایش سن نظیر لکه‌های سیاه و خطوط ظریف روی پوست، کاهش طبیعی شوره، درمان سریع آبله مرغان، و از بین بردن جای زخم‌ها نیز کاربرد دارد. به علاوه، بابونه درمان طبیعی بسیار عالی برای بثورات ناشی از بستن پوشک به شمار می‌رود، و حتی می‌تواند برای مبارزه علیه عفونت‌ها و گل مژه‌های اطراف چشم‌ها نیز کاربرد داشته باشد.

سلامت قلب با بابونه

به تازگی، دانشمندان به ارتباط میان بابونه و حفظ سلامت دستگاه قلبی و عروقی پی برده‌اند. بابونه‌ی موجود در ترکیبات مواد غذایی، به دلیل وجود سطح بالای فلاونوئید، می‌تواند باعث کاهش خطر مرگ ناشی از ابتلا به بیماری سرخرگ کرونری در مردان سالمند شود. طی مطالعه‌ای که نتایج آن در مجله‌ی لنست به چاپ رسید، مصرف فلاونوئید میان ۸۰۵ مردِ ۶۵ الی ۸۴ ساله ارزیابی شد؛ دانشمندان در این مطالعه دریافتند مصرف بالاتر فلاونوئید از مواد غذایی و گیاهان دارویی به طور قابل توجهی با مرگ و میر ناشی از بیماری سرخرگ کرونری رابطه‌ی معکوس دارد.

هشدار در مورد مصرف بابونه

۱. چنان‌چه قصد استفاده از روغن طبیعی بابونه را دارید، باید به خاطر بسپارید که این روغن فقط برای مصرف موضعی روی پوست تولید می‌شود و مصرف خوراکی ندارد. پیش از استفاده‌ی کامل از این روغن، کمی از آن را روی بخش کوچکی از پوست‌تان بمالید و ببینید آیا بدن‌تان به روغن‌های گیاهی واکنش منفی نشان می‌دهد یا خیر. ۲. افراد مبتلا به علائم حساسیت فصلی، نظیر حساسیت به آمبروسیا (کهنه‌واش) و هم‌خانواده‌های‌اش، نباید از روغن بابونه استفاده کنند، زیرا ممکن است باعث ایجاد واکنش‌های حساسیتی (آلرژیک) شود. چنان‌چه مکررا به التهاب مخاط بینی آلرژیک، کهیر یا درماتیت (التهاب پوست) مبتلا می‌شوید، بهتر است از محصولات بابونه دوری کنید، یا دست‌کم پیش از مصرف با یک پزشک مشورت کنید. ۳. نکته‌ی دیگری که باید درباره‌ی محصولات بابونه به خاطر بسپارید، این است که گفته می‌شود این محصولات به طور خفیفی باعث تحریک رحم می‌شوند، از این رو، چنان‌چه باردار هستید، پیش از مصرف خوراکی عصاره‌های بابونه با یک متخصص مشورت کنید (دمنوش بابونه‌ی ضعیف مشکل خاصی ایجاد نخواهد کرد).

بیشتر بخوانید : روغن شاهدانه ♥ اسپند ♥ بادیان ♥ کالاندولا ♥ سرخالو

پالپ آلوئه ورا چیست

خشخاش وحشی

روش درمان آپنه خواب در کودکان

سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان

گوشت ماهی مرکب حلال است؟

پاجوش آلوئه ورا چیست

خشخاش کباب

آپنه خواب کودکان

بانک سلول های بنیادی ایران

خوردن ماهی مرکب حلال است